Medine döneminde, Hicret’in altıncı yılında, Hz. Peygamber Hudeybiye antlaşmasından dönerken inmiştir. 29 âyettir. Adını ilk âyetindeki aynı kelimeden almıştır. (F. Furkan, 510. Sahife)
48/1-3 BİZ SANA APAÇIK BİR FETİH İHSAN ETTİK
48/4-7 GÖKLERİN VE YERİN ORDULARI ALLAH’INDIR
48/8-10 SANA BİAT EDENLER ANCAK ALLAH’A BİAT ETMEKTEDİRLER
48/11-17 MALLARIMIZ VE AİLELERİMİZ BİZİ ALIKOYDU
48/18-26 ALLAH MÜMİNLERE SÜKUNET VE GÜVENİNİ İNDİRDİ
48/27-29 MUHAMMED ALLAH’IN ELÇİSİDİR
Bir yanıt bırakın