Mekke devrinde nâzil olmuştur. Sekiz âyettir. Tîn, lügatte “incir”, mecâzen onun yetiştiği yer anlamındadır. Tîn’e yeminle başladığından sûre bu adı almıştır. (F. Furkan, 596. Sahife)
Resul-i Ekrem (sav) seferde yatsı namazını kıldırırken, iki rekattan birinde bu sureyi okumuştur. (Buhari, Müslim’den Hakkın Daveti, 5/513)
Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla