Mekke döneminde nâzil olmuştur. 69 âyettir. Ankebût, “örümcek” demektir. Adını 41. âyette kâfirlerin işinin örümcek ağına benzetilmesinden almıştır. 1-10. âyetler Medine döneminde inmiştir. (F. Furkan, 395. sahife)
Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla
29/1-6 BİZDEN KAÇABİLECEKLERİNİ Mİ SANDILAR?
29/7-9 DÖNÜŞÜNÜZ ANCAK BANADIR
29/10-13 ALLAH KALBDEKİNİ EN İYİ BİLEN DEĞİL MİDİR?
29/14-22 SİZ ALLAH’I ACİZ BIRAKAMAZSINIZ
29/23-30 İMAN EDEN BİR KAVİM İÇİN İBRETLER VARDIR
29/31-35 YOLDAN ÇIKMALARINA KARŞILIK FECİ BİR AZAB
29/36-44 ALLAH’TAN BAŞKA DOST EDİNENLERİN DURUMU
29/45-51 ZİKİR İBADETLERİN EN BÜYÜĞÜDÜR
29/52-63 NASIL HAKTAN ÇEVRİLİP DÖNDÜRÜLÜYORLAR?
29/64-66 KEŞKE BİLMİŞ OLSALARDI!
29/67-69 ALLAH İYİ DAVRANANLARLA BERABERDİR